نقش تعلیم زنان در جلوگیری از امراض اطفال شان

گزارشگر: خدیجه قاسمی

تعلیم زنان نقش بسیار مهمی در جلوگیری از امراض اطفال دارد، زیرا مادران آگاه و تحصیل‌کرده می‌توانند مراقبت بهتری از سلامت فرزندانشان داشته باشند. تحقیقات نشان داده است که سطح تحصیلات مادران مستقیماً با کاهش میزان مرگ‌ومیر کودکان مرتبط است

مادران تحصیل‌کرده با اهمیت بهداشت شخصی و محیطی آشنا هستند و می‌دانند که شستن دست‌ها، استفاده از آب پاک و حفظ نظافت خانه چگونه می‌تواند از بیماری‌های مسری مانند اسهال، سرخک و عفونت‌های تنفسی در کودکان جلوگیری کند. همچنین، تعلیم به مادران کمک می‌کند تا تغذیه مناسب را بشناسند و غذاهای مغذی برای رشد و تقویت سیستم ایمنی اطفال فراهم کنند

رحیمه، باشنده کابل و خانم خانه، چنین می‌گوید
«زمانی که من کوچک بودم، خانواده‌ام اجازه ندادند که به مکتب بروم و درس بخوانم. حالا که ازدواج کرده‌ام، نمی‌توانم به اطفال خود کمک کنم، نه در بخش صحت و نه در بخش‌های دیگر. وقتی اطفالم مریض می‌شوند، حیران می‌مانم که چه دارویی برایشان بدهم تا خوب شوند

کوثر، باشنده کابل و زن نوجوانی که به تازگی مادر شده است، چنین می‌گوید
«وقتی در خانه پدرم بودم، خانواده‌ام اجازه ندادند که درس بخوانم. حالا که ازدواج کرده‌ام و طفل دار شده‌ام، نمی‌توانم از طفل خود مراقبت کنم چون سواد ندارم و نام هیچ‌یک از داروها را نمی‌دانم. روز قبل، وقتی که طفل من گلودرد داشت، شربت اشتباهی به او دادم که وضعیتش خراب شد و اسهال شد. بعدها داکتر به من گفت که شربت غلطی به او داده‌ام. این خیلی سخت است

معلم نسرین ایوبی، باشنده کابل ، چنین می‌گوید
«من تقریباً ۳۵ سال عمر دارم و دارای سه طفل هستم. همیشه سعی می‌کنم که به اطفالم غذاهای مناسب بدهم تا سالم باشند و هیچ وقت بدون مشوره با داکتر، دارویی به اطفالم ندادم، چون می‌دانم که داروها عوارض جانبی دارند. همسایه‌های ما که سواد ندارند، همیشه از من کمک می‌خواهند

مسکا نادری، باشنده کابل و مادر با سواد، چنین می‌گوید
«پخش برنامه‌های آموزشی در تلویزیون، رادیو و شبکه‌های اجتماعی برای تأکید بر اهمیت تعلیم و آگاهی‌دهی درباره مشکلات ناشی از بی‌سوادی و تشویق افراد مشهور و رهبران جامعه به حمایت از تعلیم و آگاهی‌بخشی می‌تواند در بخش سواد نسل‌ها کمک کند تا مادران و نسل‌های آینده با سواد شوند

صدف سلطانی، داکتر در یکی از شفاخانه‌های خصوصی کابل، چنین می‌گوید
«مشارکت سازمان‌های غیردولتی و نهادهای بین‌المللی می‌توانند در تأمین منابع مالی، ساخت مکاتب، توزیع کتاب و لوازم درسی و اجرای برنامه‌های سوادآموزی نقش مهمی ایفا کنند. همچنین، برنامه‌های کمک‌رسانی به مناطق محروم که شامل تعلیم رایگان، تغذیه‌ی مکاتب و خدمات صحی برای اطفال باشد، ضروری است

حل این مشکل نیاز به یک تلاش هماهنگ از سوی دولت‌ها، نهادهای اجتماعی، خانواده‌ها و خود افراد دارد. تعلیم به‌عنوان یک حق اساسی بشری باید در اولویت قرار گیرد، زیرا آینده‌ی سالم کودکان و توسعه‌ی پایدار جوامع به آن وابسته است. حل مشکل نداشتن تعلیم نیاز به یک برنامه‌ی همه‌جانبه دارد که شامل اقدامات دولت، نهادهای بین‌المللی، جامعه و خانواده‌ها باشد