شکایت زنان قالین باف فاریاب از نبود بازار

چندین تولید کننده قالین محلی در میمنه (مرکز ولایت فاریاب) از نبود بازار فروش و کاهش تولیدات صنایع دستی خود نگران هستند.

زنان قالیباف می گویند که محصولات صنایع دستی به دلیل تغییرات سیاسی اخیر در کشور، عدم سرمایه گذاری تجار ملی و بی توجهی دولت به این بخش، رکود دارد.
لطیفه که نزدیک به 10 سال است که قالی بافی می کند، می گوید دو سال است که کارشان کم شده و بازاری برای محصولاتشان وجود ندارد.
او می گوید که در گذشته به ازای هر متر قالی که برای دکانداران می بافتند 300 تا 400 افغانی می گرفتند، اما اکنون به دلیل رکود بازار این صنعت به ازای هر متر 150 افغانی می گیرند.
لطیفه از دولت می خواهد مدارس دخترانه باز کند و می گوید: «نخ را خودم آماده می کنم، با دختر و عروسم می بافم. در گذشته به مدرسه می رفتند. الان که مدارس تعطیل است به خاطر بیکاری قالی بافی می کنند.»
حلیمه زن دیگری که 12 سال پیش شوهرش را از دست داد برای سیر کردن فرزندانش قالی می‌بافد.
او می گوید که نمی تواند از بازار مواد اولیه بخرد و محصولاتش را خودش بفروشد، به همین دلیل با حقوق کمی برای مغازه داران فرش می بافد.
با دو دخترم در خانه دو روزه قالی می‌بافم و به مغازه‌دار می‌فروشم، 300 افغانی به من می‌دهند و با این پول غذا می‌خرم.»
او از دولت می خواهد که برای آنها فرصت های کاری برای گذراندن زندگی فراهم کند.
حاجی قربان، یک قالین و قالین فروش محلی در میمنه می گوید که از 10 سال بدین سو در تجارت صنایع دستی کار می کند، اما بازار صنایع دستی در دو سال گذشته راکد بوده است.
او می گوید که مواد خام قالین بافی را برای بیش از 200 زن در شهر میمنه توزیع می کند و برای هر متر 150 تا 300 افغانی می پردازد.
«من مواد خام را به مردم می دهم، بعد از بافتن، می آورند و من پول می دهم. پارسال خوب بود، امسال بازاری نیست، اگر تاجران برای خرید فرش بیایند، بازار خوب می شود.»
در همین حال، امین الله نایب رییس اتحادیه قالین فروشان در میمنه دلیل رکود را عدم سرمایه گذاری بازار از سوی تاجران کشور و فعال نبودن دهلیزهای هوایی در کشور عنوان کرد.
او گفت: «صنایع ملی افغانستان مانند قالین و قالین، به‌ویژه از شمال، بازاری در داخل کشور ندارند، اما کشورهای خارجی از جمله پاکستان و ایران با صادرات آن‌ها به نام خود، سود بیشتری می‌برند».
وی ادامه داد: در گذشته تاجران زیادی سرمایه گذاری می کردند، اما اکنون پس از گذشت دو سال، بسیاری از تجار از کشور خارج شده اند، سرمایه خود را به خارج از کشور منتقل کردند، بازار فرش بسیار افت کرده و فروش وجود ندارد، نمی توانیم مستقیماً به خارج از کشور بفرستیم. ما در گذشته محصولات را مستقیماً از کابل و مزار می فرستادیم، اما فروش ناچیز است و تولید نیز در حال حاضر کاهش یافته است.
اما محمد علم بیدکی، رییس انکشاف صادرکنندگان ریاست صنعت و تجارت فاریاب، کاهش بازار و تولید قالین و قالین در این ولایت را تایید می کند و می گوید که پس از سقوط کابل، بازار و تولید قالین و قالین کاهش یافته است. به امارت اسلامی، چندین تاجر ملی کشور را ترک کردند. وی افزود: کار برای تقویت و تشویق سرمایه گذاری در این بخش با هماهنگی وزارت صنعت و تجارت ادامه دارد تا توجه تجار و خریداران خارجی به این صنعت جلب شود.
بیدکی همچنین از ایجاد دو شهرک صنعتی در ولسوالی های اندخوی و دولت آباد ولایت فاریاب خبر می دهد و می گوید که کار ساخت و ساز آغاز شده و از تجار ملی می خواهد که به کشور بازگردند و فعالیت های تجاری خود را برای بهبود بازار محصولات صنعتی آغاز کنند.
صنایع دستی مانند قالین و قالین افغانی شهرت جهانی دارد. اما همچنان تولیدکنندگان و فروشندگان آنها همواره از نبود بازار در داخل کشور و نبود شرایط مساعد برای صادرات به خارج گلایه دارند.